Rzeczywistość jest nie do zniesienia - czyli świat wg Woody’ego Allena

Hmm, ze względu na strajk PKS (który trwa już bodajże trzeci dzień), mój seans „O Północy w Paryżu” troche odwlecze się w czasie… Niemniej jednak zamieszczam obiecany (subiektywny :) przegląd głownych motywów z filmaów Allena- inspirowany m.in. artykułem w „Twoim Stylu” (sierpień 2011) oraz ostatnio obejrzanymi filmami Allena.

Woody Allen – czyli Allen Stewart Konigsberg, urodzony w 1935 r. w Nowym Jorku- jest nie tylko reżyserem, scenarzystą i aktorem, ale również muzykiem jazzowym (gra na klarnecie). Wcześniej gdy oglądałam jego profil na Filmwebie uderzyło mnie że ma na swoim koncie dużą ilość filmów- no i właśnie wyczytałam na Wiki że Allen jest znany z szybkiej produkcji swoich filmów i ich liczby (dokładny cytat: „He is also distinguished by his rapid rate of production and his very large body of work”), oraz z tego że sam pisze scenariusze, reżyseruje i często również gra w nich role.

Jak powiedział w wywiadzie dla GW: Wszystkie najważniejsze dzieła filozofów sprowadzają się do wniosku, że rzeczywistość jest nie do zniesienia. Dlatego od dziecka próbowałem od niej uciec... Ten cytat nasunął mi myśl że właściwie dla mnie (i prawdopodobnie sporej liczby widzów) oglądanie filmów jest pewnego rodzaju formą eskapizmu- ucieczki od nudy i rutyny codzienności. I jak w moim przypadku- stało się też uzależnieniem ;)
Ale wracając do tematu, teraz trochę o wątkach poruszanych w jego filmach, ze względu na które mają one specyficzny „allenowski” charakter, czyli tzw. „ALLENALIA”:

1. MELANCHOLIA `- klimat smutku, pesymizmu czy cynizmu jest obecny w filmach Allena, i to nie tylko w tych bardziej refleksyjnych, także w komediach (jak np. w mojej ulubionej „Annie Hall” czy „Wszystko co chcielibyście wiedzieć..”). Początkowo „Annie Hall” miała nosić tytuł Anhedonia – nazwa dolegliwości polegającej na braku odczuwania radości życia (chociaż muszę powiedzieć że w tym filmie duet Diane Keaton- Allen wywołuje u mnie tylko pozytywne emocje;)

2. PSYCHOTERAPEUCI- obecni niemal w każdym filmie Woody’ego (patrz np „Annie Hall”, „Co słychać, koteczku?”) . Dla wielu nowojorczyków wizyty u psychiatry są częścią narodowej tradycji, Allen także prywatnie często korzystał z ich usług; dzięki jego filmom konsultacje psychiatryczne stały się modne

3. HIPOCHONDRIA I FOBIE- Reżyser ma etykietkę znerwicowanego neurotyka, a w skład jego fobii wchodzą m.in. fobia antymałżeńska, strach przed windami, tunelami i ciasnymi korytarzami, oraz katalog różnych natręctw pokazany m.in. „Seksie nocy letniej” czy „Hannah i jej siostrach”. Sam Allen twierdzi w wywiadach że bycie hipochondrykiem to jeden z jego zawodów; jego bohaterowie przy najlżejszym podejrzeniu choroby wpadają w panikę. Mój ulubiony cytat z „Wszystko, co chcielibyście wiedzieć..”: Krew!!! To powinno być wewnątrz! ;)

4. MANHATTAN I INNE MIASTA- Manhattan oczywiście ukazany w filmie z 1979 r. o tym samym tytule, na czarno-białej taśmie, to u Allena nie tylko miejsce, ale stan umysłu. Ostatnie filmy kręcone w Europie miały miejsce w Barcelonie („Vicky, Christina, Barcelona”), Londynie („Wszystko Gra”, „Sen Kasandry”, Poznasz przystojnego bruneta”) oraz Paryżu (ostatni, „O Północy w Paryżu)

5. INTELEKTUALIZM- Moje pierwsze skojarzenie- rogowe Wayfarery firmy RayBan, które Woody poprawia zawsze w zakłopotaniu nerwowym ruchem. Cytując Allena: Uważają mnie za intelektualistę, ponieważ noszę okulary, a moje filmy za wartościowe, bo... trzeba do nich dopłacać. Poza tym w jego filmach często widać aluzje do literatury, filozofii, czy np. tradycji żydowskiej. Jego filmy znane z nienachalności i bardziej subtelnego, inteligentnego humoru (chociaż pewnie niekoniecznie wszyscy się zgodzą w kwestii komedii „Wszystko co chcielibyście..”, chociaż ja osobiście prawie płakałam ze śmiechu, o tym filmie więcej w kolejnym punkcie)

6. SEKS-OBSESJA- nie ma chyba filmu Allena bez wzmianki o seksie, z charakterystyczną odwagą, szczerością i celnością. Jest to główny temat świetnej komedii „Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale baliście się zapytać” (która jest absurdalno- ironicznym komentarzem do książki Davida Reubena; tytuły epizodów to zarazem tytuły rozdziałów z jego podręcznika o seksie, m.in. . Co jest moja perwersją? Jak działają afrodyzjaki? (w scenerii..średiowiecznej;P Co się dzieje podczas wytrysku? itp.) , który został potraktowany w sposób… specyficzny przez Allena: jeśli chcecie się dowiedzieć więcej- odsyłam do filmu (Lektor Pl):


Najlepsze sceny wg mnie : Woody jako plemnik, atak gigantycznego Cycka (nie ma to jak szalone pomysły Woody’ego;) i przygoda z owca… Kto nie wie o co chodzi, niech nadrabia zaległości, sama żałuję że obejrzałam ten film dopiero niedawno.


P.S. Czy ktoś z Was jest już może po seansie „O Północy…” i chce podzielić się wrażeniami? ;)